Robuust maar broos. Gedicht

Ik drink mijn koffie op het terras
van een Starbuckscafé
Aan een lange laan
vol trotse gebouwen

Ze buigen zich – ietwat hautain –
over café en tafels heen
Alsof ze met mijn iPad mee willen lezen
en er tegelijk te goed voor zijn

Wat willen jullie lezen, Lange Heren?
Wat willen jullie uit je ramen zien, Grote Zielen?
Ook een digitale krant kent kleine letters
Ook het nieuws is vol van zichzelf

Kunnen jullie wel buigen zonder
te breken?
Zijn jullie robuust
of toch broos?

Ik lees mijn koffie
Drink mijn iPad
Buig mij rond
Wenk, wuif
en loop
weg

 

Peter Noordhoek ‘13

 

Dit gedicht is ter opwarming voor een binnenkort te verschijnen blog en artikel over het thema ‘ robuust maar broos’.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *