Wat gedicht is kan weer open, zoals Monica Boschman ooit schreef. Bij mij is het dichtboek al te lang gesloten. Teveel aan het organiseren geslagen. Daarom zal ik nu van tijd tot tijd op deze plaats een poging tot een gedicht publiceren. De lezer is gewaarschuwd.
Ik spreek de slanke
taal niet die
mij door
het
oog van
de naald
o
rijgt
bij de
momenten
dat ik
er
niet
eigenlijk
niet
bij ben
o
Ik vochtig
mijn lippen
Nat de draad
Sis iets
met mijn lippen
Weer
niet raak
o
Mijn taal is
meestal
dik genoeg
om de naald te raken
o
Niet slank
genoeg om
door het oog
het
hart
te
raken
O
Peter Noordhoek ’14